Cemile Zeynep Eryılmaz, bu konuşmasında sinema perdesini yalnızca bir gösteri yüzeyi değil; politik ve tarihsel bir tartışma alanı olarak ele alıyor. Jean-Luc Godard’ın 1968-1972 yılları arasında Dziga-Vertov Grubu’yla ürettiği, devrimci, antikapitalist ve antisömürgeci hareketlere odaklanan filmlerden yola çıkarak sinemanın sorgulayıcı ve eğitici bir araç olarak potansiyelini tartışıyor.

Ayrıca, Bouchra Khalili’nin müze mekânlarında gösterdiği ve Cezayir, Fas ile Amerikan siyah hareketinin unutulan tarihine odaklanan filmleri üzerinden, sinemanın kolektif hafıza ve direniş için nasıl bir alan sunabileceğini inceliyor. Khalili’nin Godard’dan aldığı ilham, çağdaş sanat ve politik sinemanın kesişimine dair yeni bir bakış öneriyor.